4 Haziran 2012 Pazartesi

büyük tavsiyesi

Becerememek diye bir eylem var. Şuanda uyuma olayını beceremiyorken, aynı zamanda yazmayı da beceremiyorum mesela. Her ebeveynin ve onların yetiştirdiği geleceğin ebeveynlerinin ortak gerçeği olmuş olan; “hayatı deneyimleyerek öğrenmek”ten kaynaklanan bir becerememe durumu bu daha çok. Öyle bir formül ki bu deneyimleme olayı, sapma oranı %0.001 filan olabilecek derecede.

İşte o oranın tam o küçük kısmına doğru savrulan yerinde, spor ayakkabı giydi diye İstiklal Marşı’ndan sonra dizilen öğrenciler gibi, ben yer almaktayım. Tıpkı hocadan beklediğim azarı bekler gibi, her bir şeyi beceremememin ardından bir azar seansını sakinlikle beklemem bundan.
Alıştım.
Alışmanın getirdiği rehavetten midir, kişiliğim midir bilmiyorum, ama 22 yaşımın ortalarına geldiğim halde hala bir sikim beceremiyorum. Çalışmayı, kedi beslemeyi, kitap okumayı, dinlenmeyi, yalnız kalmayı, para harcamayı, eğlenmeyi, sevişmeyi,  oturmayı, konuşmayı, sevmeyi...
Ağır bir uykusuzluktan yazıyı tamamlamayı bile beceremiyorken, nasıl yaşamayı becerebildiğimi ben bile bilmiyorum.
Sürüklenme halini geçti artık bu durum. Daha çok bir ata bağlanıp, kupkuru taşlı bir Texas eyaletinde, manyak bir kovboy tarafından, suçum ne bilmediğim halde çekilerek cezalandırılıyormuşum gibi geliyor. Savunma mekanizması bildiğin, acıyı hissetmemek için acıdan bayılıyorum. Bütün hissizliğim, normalleştirmelerim, geçiştirmelerim bundan ibaret. Her hatamı teker teker ölçüp, sonuçlarını gözden geçirecek gibi olduğum anda, dışarıdan bencilce görünmeme sebep olan umursamazlığımı devreye sokmam bu yüzden.
Hayatımda hiç bir zaman benzeyeceğimi düşünmediğim dedeme benzemeye başladım.
Sonum da, onun gibi, devasa ayak tırnaklarını zorla torunlarına kestiren, merdivenci kadına 10 lira verip üzerine çıkıp sevişen ve günün birinde üzerinde şişen ayaklarını dindirsin diye sürdürdüğü kolonya kokusuyla yatağında tek başına ölen bir şey olacak sanırım.
Kulağa o kadar kötü gelmedi işin komik tarafı. Önceden böyle bir şeyi düşünmenin bile ödümü kopartmaya yettiği halde hemde.
Deneyimleyerek öğrendiğim bir şeyde bu işte güzel ebeveynler.

0 yorumbik: