8 Ocak 2012 Pazar

Göt.

Öyle rönesans yazarlarından değilim ben. Sandalyeme çiviler monte edip her yaslanmaya teşebbüsümde uyanayım da yazı yazayımmış, 7/24 yazıyla kalkıp yazıyla yatayımmış... Yok. (yoktan sonra "anacım" gelse çok yöresel olurdu aslında). Başarının sır olmaktan çıkmış bu sırrı eğer insanlara yutturulmaya çalışılan bir mit değilse,  tesadüf değilse bunca başarılı insanın aynı zamanda çalışkan olması, bu gerçeğin sinirlerimi bozmaktan başka bir işe yaramıyor olduğunu sınavda çalıştığı yerden çıkan öğrenci edasıyla rahatça söyleyebilirim.

İki kişi dışında kimsenin yazdıklarını okuyamaz halde, karşımda bomboş bir sayfa, oluşmak için her hangi bir sebepleri olmayan bir sürü düşünceyle, sanki tek başıma okey oynamaya çalışırmışım gibi hissediyorum. Yada okey değil tavla. Tavla da olmayabilir pişti en basitinden.

Sonra her insanoğluna verilen o iki seçenekten birini seçmiş olarak buluyorum kendimi. Ya onca uğraşına karşılık, bir parmak vuruşuyla düşebilecek okey taşından dominolar, bir üflemeyle yere düşcek kadar hassas kağıttan kuleler yapmak gibi anlamsız, kırılgan, en ufak eleştiriyi, en ufak övgüyü bile kaldıramayacak yazılar yazmayı seçiyorum ya da bütün herşeyi tekrar yerine koyuyorum saçma olur diye kule yada domino yapmak. 


Saçma. 

Yok Beckett'mış, yok Camus'müş. Yok Sartre'mış. 

Onlara ait onca içselleştirdiğim gerçekler, onca hissettiğim, tadmaya çalıştığım şeyler hepsi geride içimde vidanjörle yeni boşaltımış foseptik çukurundan bile pislik bir boşluk bırakarak gitmiş oluyor. Bir tek anılar kalıyor. "Saçma" dendiğinde akla gelen...

İnsan içi kokuyormuş gibi hissettiğinde, dışınada aynı şeyi yapıyorsa, bunu çok anlamsız bulmamak lazım her halde. Evi temizlememekten tut, uzayan taşak kıllarıma, kokan koltukaltlarıma kadar herşey çok normal. 

Gayet normal.

"Normal" dendiğimde aklıma gelen Bülent Ortaçgil yardımıma yetişir zannediyordum. Kendimle kıyaslayıp, "Oda benim gibi bir yerde, bayadır albüm çıkarmıyor mesela." demeye kalkışıp, google'a doğrulatırım zannediyordum şu söylediğim yanlışı. Meğersem 7 yıl sonra 2010'da albüm çıkarmış göt.

Göt.

Bugünlerde büyüttüğüm tek organ. Oda benim gibi, pek orantılı büyümüyor gibi. 

Neden büyüsün ki?

0 yorumbik: